47 : Sankt-Vith - Reuland - Troisvierges
Ligne 47 Sankt-Vith - Troisvierges : la ligne 47 est une branche de la Vennbahn, d'où elle se détache à Lommersweiler. Mise en service le 4 novembre 1889 par les Chemins de Fer Prussiens, elle connut un trafic intense qui nécessita le doublement de la voie au début du XXème siècle. Les lendemains de la Première Guerre mondiale signifièrent déjà le déclin de cet axe. Passé en territoire belge, le fait de franchir une frontière supplémentaire rendait l'axe moins intéressant pour les convois allemands, et la fin de l'union douanière avec le Luxembourg fut une raison supplémentaire de la baisse du trafic. La ligne fut donc remise à voie unique dans les années 1930. Dotée de nombreux ouvrages d'art, elle fut largement endommagée durant le second conflit mondial et ne fut jamais complètement réouverte. Le transport de voyageurs ne fut plus assuré que sur la section luxembourgeoise de la ligne jusqu'en 1950, et le transport de marchandises fonctionna uniquement entre Troisvierges et Reuland jusqu'en 1962, et jusque 1978 sur le territoire luxembourgeois. Le site de la ligne est en grande partie praticable.
Lijn 47 Sankt-Vith - Troisvierges : de lijn 47 is een deel van de Vennbahn, die ze aan Lommersweiler verlaat. Ze werd aan 4 november 1989 door de Prussische Spoorwegen geopend, veel verkeer was er op deze lijn, die dus in het begin van de 20ste eeuw verdubbeld werd. Na de eerste Wereldoorlog was er al de ondergang van deze lijn: ze werd belgisch en het betekende een grens meer voor het duitse verkeer naar Luxemburg, dat weinig interessant voor de duitse treinen was. Het einde van de douane-unie tussen Duitsland en Luxemburg was een argument meer voor de beperking van het verkeer. De lijn werd opnieuw enkelsporig in de jaren 1930. Op deze lijn waren er vele bruggen en tunnels, ze werd zeer beschadigd tijdens de tweede wereldoorlog en werd nadat nooit volledig heropend. Het reizigersverkeer bestond nog alleen op de luxemburgse deel van de lijn, en het goederenverkeer bestond alleen tussen Troisvierges en Reuland tot 1962 en op luxemburgse grondgebied tot 1978. De site van de lijn is vandaag nog grotendeels bewandelbaar.
Point de départ / Startpunt : Lengeler
Lengeler, auberge "Am Bahnhof". Ici, plus de gare. Seul un nom rappelle qu'il y en avait une
Lengeler, Hof "Am Bahnhof". Hier staat er geen station meer, alleen door een naam kan men zich herrineren dat er hier een station stond.
La section Troisvierges - Lengeler sera développée ultérieurement.
Het vak Troisvierges - Lengeler zal later uiteengezet worden.
A Lengeler-Bahnhof, un chemin coupe la route principale, qui serpente comme s'il y avait un passage à niveau. Le chemin à cet endroit se dirige vers le tunnel de Lengeler. Praticable ? Oui, mais pas à vélo. Il sera donc développé ultérieurement. De l'autre côté, un lotissement. Repérer un chemin y est impossible.
In Lengeler-Bahnhof vindt men een weg over de baan, en het lijkt zoals hier een vroegere overweg lag. Hier gaat een weg naar de tunnel van Lengeler. De weg is wandelbaar, maar niet met de fiets. Dus wordt deze weg later uiteengezet worden. Aan de andere kant staat er een lotissement, waar het onmogelijk is een weg te vinden.
Le chemin vers le Tunnel de Lengeler
De weg naar het Tunnel van Lengeler
Lengeler Bahnhof.
Suivant la grand-route vers St-Vith, nous arrivons sur un chemin de terre vers la droite. Suivant ce chemin, nous passons entre deux buttes de même hauteur. Un pont surplombait notre chemin à cet endroit.
Men volgt de baan naar St-Vith en nadat een wandelweg naar rechts. Na een ogenblik gaat men tussen twee heuveltjes met dezelfde hoogte. Hier was er een brug boven onze weg.
nous sommes en dessous d'un pont... héé oui...
We bevinden ons onder een brug... zeker !
Il y a moyen ici de grimper sur l'ancienne ligne, mais par une pente assez forte. Au sommet, le site de la ligne s'offre à nous.
Hier is het mogelijk op de oude lijn te klemmen, maar over een zeer zware helling. Boven vindt men de site van de oude lijn.
Voici comment se présente le décor autour de l'ancienne ligne. Un chemin de promenade apparaît plus loin sur le parcours
Zo is de landschap rond de oude lijn. Een wandelpad verschijnt iets verder op de rit.
Un chemin se dessine sur le site de la ligne, par lequel on découvre les différents ponts encore existants sur l'ancienne ligne. Le chemin se poursuit à flanc de coteau, laissant dévoiler de splendides paysages de tout côtés.
Nadat verschijnt een weg op de site van de lijn, over die men de verschillende nog bestaande bruggen van de oude lijn ontdekt. Men gaat verder op de flank van een heuvel, waarop we prachtige landschappen ontdekken.
Au-dessus d'un des nombreux ponts sur la ligne
Boven een van de verschillende bruggen van de lijn.
Après Lengeler, on entre dans Oudler. Splendide vue sur le village depuis la ligne
Na Lengeler komt men aan in Oudler. Vanaf de lijn ziet men een prachtige uitzicht over het dorp.
Oudler
Après le village, l'ancienne gare. Le bâtiment existe toujours, même si sa vocation ferroviaire s'est atténuée. Devant le bâtiment, une ancienne borne SNCB nous rappelle le passé ferroviaire de ce site.
Na het dorpje vindt men het oude station. Het gebouw bestaat nog, hoewel het spoorwegssfeer niet meer zo klaar is. Voor het gebouw staat er nog een oude NMBS-paal die ons van het spoorwegsverleden van deze site laat herinneren.
L'ancienne gare d'Oudler. Le contact avec l'ancienne ligne disparait...
Het oude station van Oudler. De contact met de oude spoorweg verdwijnt...
Nous arrivons ensuite sur un autre pont dont la hauteur est intéressante. On s'imagine être dans le passé en bas en train de voir passer un train.
Nadat komen we over een verdere brug, die zeer hoog is. Hier kan men zich eenvoudig verbeelden, dat men in het verleden vanaf beneden naar een trein kijkt.
Si vous avez le vertige, continuez le texte ;)
Heb je hoogvrees ga verder met de tekst ;)
Après une courbe, cap sur Reuland, par d'autres ponts, d'autres collines, d'autres paysages...
Na een boog gaat men verder richting Reuland over verdere bruggen, verdere heuvelen, verdere landschappen...
Au-dessus de la vallée par un pont, encore un autre...
Boven de vallei over een brug, nog een verdere brug...
Un pont tranquille au dessus d'une ancienne ligne où le temps fait ses ravages...
Een stille brug boven een oude lijn waar de schaden zich vermeerden...
Arrivée à Reuland, un pont a disparu, nous quittons provisoirement la ligne. En y revenant, nous y trouvons le même style de panorama qu'à Oudler.
We komen aan in Reuland, hier is een brug verdwenen, dus moeten we tijdelijk de oude lijn verlaten. Terug op de lijn vinden we een uitzicht van dezelfde stijl dan in Oudler.
fin de piste, un pont a disparu
einde van de weg, hier is een brug verdwenen
Reuland
La voie ferrée contournait Reuland et était visible de tous les points du coeur du village. Quand un train passait, tout le village le savait. La ligne descend peu à peu pour revenir au niveau de l'Our et traverse un pont reconstitué au moyen d'anciennes traverses...
Door een uitwijking ging de oude spoorweg over Reuland. Men konde de spoorweg zien vanaf overal in het kern van de dorp. Wanneer een trein reed wiste het het hele dorp. Nadat daalt de lijn langzamerhand naar de Our en gaat over een brug, die door oude biels hergebouwd werd...
Après un parcours champêtre, nous arrivons sur le site de l'ancienne gare de Reuland, assez reconnaissable, car les dépendances ont encore un aspect ferroviaire. L'ancienne gare elle-même est un joyau, on y retrouve encore un nom de gare en caractères gothiques.
Na een landelijke rit komen we aan op de site van het oude station van Reuland. Hier herkent men eenvoudig dat de site vroeger een station was, omdat de bijgebouwen nog een spoorwegssfeer hebben. Het oude stationsgebouw zelf is een juweel, daar vindt men nog een oude stationsnaam met gotische letters.
Nous approchons de la gare...
We komen naaster van het station...
l'ancienne gare de Reuland
het oude station van Reuland
Après cette ancienne gare, le chemin se poursuit. Sur une petite butte, nous suivons le cours de l'Our. Après avoir traversé le village d'Auel, le chemin quitte le lit de l'ancienne voie ferrée pour passer à travers champs et se retrouver au bord de l'Our.
Na dit station volgt men de weg verder. Op een heuveltje volgt men de Our. Na het dorpje Auel verlaat de weg de site van de oude spoorweg en gaat verder tussen velden tot de Ouroever.
fin de parcours, un pont manque plus loin.
einde van de rit, verder is een brug verdwenen.
Le tracé de l'ancienne ligne est encore reconnaissable dans le décor. En choisissant bien sa trajectoire, on peut retrouver encore des vestiges de ponts ayant disparu. Au bord de l'Our, et donc à la frontière allemande, il n'est plus possible de suivre le tracé en restant sur les chemins de terre.
Het tracé van de oude spoorweg herkent men nog eenvoudig in de landschap. Wanneer men de rechte rit vindt kan men ook verschillende sporen van verdwenen bruggen vinden. Aan de Ouroever, dus ook aan de duitse grens, is het onmogelijk het tracé verder te volgen indien men op de wegen blijft.
un pont disparu...
een verdwenen brug...
un pont disparu, à la frontière allemande
een verdwenen brug aan de duitse grens
La section Auel - Lommersweiler - Sankt-Vith sera développée ultérieurement.
De sectie Auel - Lommersweiler - Sankt-Vith zal later uiteengezet worden.
Si vous tenez le coup, je vous invite à parcourir un autre chemin du rail ;)
Gaat alles nog goed ? Dus kan ik u uitnodigen, een verdere oude spoorwegtracé te volgen ;)
retour au menu chemins du rail / terug aan menu Spoorweg